Een client vertelde dat ze eigenlijk altijd bezig is met anderen en haast nooit aan zichzelf toe kwam. Ze gaf altijd veel aandacht aan anderen, zorgde voor iedereen, stuurde geregeld bloemetjes, ging langs bij zieke collega's en je kon haar altijd vragen om te helpen bij de voetbalvereniging of als je een invaller zocht dan ging je naar haar toe.

De laatste tijd kreeg ze wat vage klachten en kon ze het niet meer zo opbrengen zei ze. Maar ze was wel heel teleurgesteld dat niemand haar die aandacht en zorg gaf die ze zelf in jaren aan iedereen gegeven had. Ze was erg verdrietig hierover en zelf ook een beetje boos. 

Wat bedoel ik hiermee?                           

Geven uit nood heeft iets voorwaardelijks. Je verbindt op een of andere manier die ander aan jezelf, maar het is niet vrij. Noch voor de ander, noch voor jezelf.

Het gebeurt heel veel, ik kan niet ontkennen dat ik vast ook gegeven heb uit nood, om aardig gevonden te worden bijvoorbeeld. Of dat mensen zeggen dat je heel goed bent in je vak, een stuk erkenning. Als je daar gevoelig voor bent, ga je steeds harder werken om meer status te verwerven, of om nog aardiger gevonden te worden. Uiteindelijk loop je erop leeg. Het helpt niet. Je moet steeds meer je best doen en uiteindelijk is het heel frustrerend want je "koopt"er uitendelijk niks voor.

Liefde geven uit overvloed is iets heel anders. Je geeft liefde omdat je het wilt geven.. Niet om er iets voor terug te krijgen. Geven uit overvloed is onvoorwaardelijke geven. Het gaat alleen maar over de ander. Punt.

Wat is nu het verschil?

Waarschijnlijk heb je gaandeweg het verhaal al verschil ervaren. Het ene is veel vrijer en ruimer dan het andere.

Degene die geeft uit overvloed heeft eerst meer geluisterd naar zijn/ haar eigen wensen en verlangens. Heeft zijn eigen pad bewandeld en is meer zichzelf. Er is een redelijke balans tussen vertrouwen & zelfvertrouwen en geven & ontvangen. Doordat hij/ zij van zichzelf houdt en waardeert, is er voldoende om aan anderen te geven. Hij heeft de ander zeker nodig, maar het is niet noodzakelijk.

Ja zul je denken? dat is ook makkelijk praten, maar hoe ga ik nu van mezelf houden? Hoe leer ik dat?

Het begint allemaal met meer naar je eigen gevoel (leren) luisteren, dit voor waar aannemen en er naar handelen. Waardoor je meer er meer jezelf gaat worden, meer die mens worden die je bedoelt bent te zijn. Daarmee wordt je herkenbaar voor anderen in je wensen en verlangens en zullen je dierbaren je dat geven wat je nodig hebt. Die aandacht, zorg en liefde vergroot je zelfvertrouwen, het geeft je meer bewegingsruimte en vrijheid.      
          

Nu is is wel wat lastiger dan ik het zo opschrijf. Er zijn veel mensen die erg worstelen met dit stuk. Je voelt mogelijk al wel iets maar kunt het  niet thuisbrengen. Of je begrijpt niet zo goed hoe het werkt bij jezelf. Maar als je  het eenmaal in de gaten hebt, kan het een enorme verrijking zijn en veel ruimte geven. Voor jezelf, maar ook voor anderen.

Merk je dat het onderwerp je raakt en wil je meer bewegingsruimte? Overweeg een Time out in Spanje of
raadpleeg een haptotherapeut bij je in de buurt

Je bent van harte welkom.

Anneke